ja alkoholik

andrzejek

[link widoczny dla zalogowanych]

Alkoholizm
Z Wikipedii

Alkoholizm, inaczej uzależnienie od alkoholu, toksykomania alkoholowa lub choroba alkoholowa (łac.alcoholismus habitualis, alcoholismus chronicus) – choroba polegająca na utracie kontroli nad ilością wypijanego alkoholu.
Spożywanie zazwyczaj dużych ilości alkoholu przez alkoholika jest spowodowane przymusem o charakterze psychicznym i somatycznym i nie podlega jego woli. Mechanizm powstawania uzależnienia nie jest do końca wyjaśniony, ale ma bezpośredni związek z nadużywaniem alkoholu. Na 10 osób nadużywających 2 się uzależniają[potrzebne źródło]. Jednym z kluczowych objawów w diagnozowaniu choroby alkoholowej, obok utraty kontroli nad ilością wypijanego alkoholu, są objawy abstynencyjne, zwane inaczej zespołem abstynencyjnym, zespołem ostrej abstynencji, syndromem abstynencyjnym, zespołem odstawienia alkoholu. Objawy abstynencyjne w standardowym przypadku trwają ok. 14 dni. Nie należy ich mylić z kacem.
Z choroby alkoholowej nie można się wyleczyć. Nawet po wieloletniej abstynencji próby kontrolowanego picia często kończą się powrotem do nałogu. Fundamentalnym warunkiem zdrowienia jest abstynencja, wspomagana m.in. przez terapię uzależnień, udział w spotkaniach Anonimowych Alkoholików, przebudowę stylu życia na abstynencki, zdobywanie wiedzy z zakresu alkoholizmu i dziedzin pokrewnych. Proces zdrowienia z choroby alkoholowej jest niezwykle trudny i skomplikowany, uzależniony przede wszystkim od chęci i dobrej woli zainteresowanego. Około 70% pacjentów po terapiach, nie osiąga trwałych efektów.

Pojęcie alkoholizmu
Pojęcie alcoholismus chronicum wprowadził Magnus Huss w roku 1849. Człowiekiem, który zdjął z osób uzależnionych odium pogardy i uczynił ich pacjentami potrzebującymi pomocy, jest amerykański lekarz czeskiego pochodzenia Elvin Morton Jellinek. W 1960 w opublikował pracę pt.: Koncepcja alkoholizmu jako choroby. E.M. Jellinek pierwszy przedstawił, w jaki sposób dochodzi do powstawania i pogłębiania się uzależnienia od alkoholu, podzielił proces powstawania choroby na fazy. Autor wyróżnia następujące stadia choroby alkoholowej:
Faza wstępna prealkoholowa, trwająca od kilku miesięcy do kilku lat, zaczyna się od konwencjonalnego stylu picia. Człowiek odkrywa, ze picie alkoholu nie tylko daje przyjemne doznania, ale także łagodzi przykre stany emocjonalne. Wzrasta tolerancja na alkohol.
Faza ostrzegawcza zaczyna się w momencie pojawienia się luk pamięciowych - palimpsestów.
Faza krytyczna rozpoczyna się od utraty kontroli nad piciem.
Faza przewlekła zaczyna się wraz z wystąpieniem wielodniowych ciągów.
Autor podkreślał, iż zatrzymanie choroby jest możliwe na każdym etapie i w każdej fazie. Od czasu pomnikowego dzieła Jellinka pojawiły się inne typologie alkoholizmu.
W 1983 George Vaillant opublikował książkę pod tytułem Naturalna historia alkoholizmu, w której zaprezentował rezultaty kilku badań potwierdzających i pogłębiających pojęcie alkoholizmu jako choroby. Podsumowując swoje badania autor stwierdził, że alkoholizm ma charakter postępujący, jego objawy występują jednak w innej kolejności niż przedstawił to Jellinek. Villant podał dwie możliwości zakończenia rozwoju choroby alkoholowej: osoby nią dotknięte podejmują abstynencję albo czeka je śmierć. Jak wynika z danych, nieliczna grupa zdołała powrócić do picia niepatologicznego, czy też powstrzymać proces uzależnienia.
Uznając życie obywateli w trzeźwości za niezbędny warunek moralnego i materialnego dobra Narodu Sejm PRL przyjął dnia 26 października1982 ustawę o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jednolity: Dz. U. 2002 r. Nr 147 poz. 1231).

Leczenie farmakologiczne
Z badań Bogusława Habrata z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie wynika, że z szerokiej gamy leków o potencjalnych właściwościach zmniejszania picia alkoholu, jedynie akamprozat i naltrekson uważane są za leki o udowodnionej skuteczności. Do dziś badania nad skutecznością disulfiramu interpretowane są niejednoznacznie. Kilkadziesiąt badań poświęcono wpływowi grupy leków przeciwdepresyjnych SSRI na spożywanie alkoholu, ale ich interpretacja jest trudna: wydaje się, że skuteczne są głównie u alkoholików z depresją, ale ich wpływ wyraża się najczęściej kilku- do kilkunastoprocentowym zmniejszeniem parametrów związanych z piciem, a jest to niesatysfakcjonujące dla klinicystów. Wyniki badań nad innymi lekami, m.in. ondansetronem, tiaprydem, GHB, tianeptyną i LSD, choć zachęcające, są bardzo nieliczne i wymagają potwierdzenia.

Pomoc uzależnionym
Jednym z zaleceń terapii odwykowej jest udział w spotkaniach Anonimowych Alkoholików.
Kościół katolicki
Bractwo Trzeźwości
Działalność indywidualna księży katolickich
Krucjata Wyzwolenia Człowieka
Ośrodek Apostolstwa Trzeźwości Warszawskiej Prowincji Braci Mniejszych Kapucynów w Zakroczymiu (powstał w 1968 r.).
Czasopisma zawierające treści antyalkoholowe - "Trzeźwymi Bądźcie" - dwumiesięcznik. "Rycerz Niepokalanej" - miesięcznik.
Kościół zielonoświątkowy - pod jego egidą działa Misja Nowa Nadzieja, w zakładach karnych Misja Więzienna
Świadkowie Jehowy - Program rehabilitacji:
I. Poznaj swojego wrogaII. Przestań pić i zmień sposób myśleniaIII. Zwierz się komuś kto cię zrozumieIV. Bądź cierpliwyV. Poszukaj dobrego towarzystwaVI. Unikaj zbytniej pewności siebieVII. Wystrzegaj się zastępczych nałogówVIII. Przystosujcie się do nowych ról w rodzinieIX. Strzeż się nawrotu choroby
Al-anon
DDA - Dorosłe Dzieci Alkoholików
Stowarzyszenia i Kluby Abstynenckie.

Organizacja terapii
Terapia uzależnienia od alkoholu odbywa się w ambulatoryjnych i stacjonarnych zakładach lecznictwa odwykowego. W zakładach stacjonarnych programy trwają sześć - osiem tygodni, w zakładach ambulatoryjnych realizacja programu trwa zwykle około roku i obejmuje ok. 150 godzin terapii grupowej i ok. 10 indywidualnej.
W zakładach stacjonarnych powinny rozpocząć proces terapii osoby, dla których utrzymanie abstynencji jest największym problemem. Jednak muszą one korzystać z dalszej terapii w zakładach ambulatoryjnych, w przeciwnym razie nie mają praktycznie szans na utrwalenie zmian, jakie rozpoczęły się w procesie terapii stacjonarnej.